Stikstof heeft in natuurgebieden zowel een verzurende als vermestende werking. Door omzetting van ammoniak en stikstofoxiden in bodem en water hebben deze stoffen een verzurend effect. Verzuring leidt tot een directe of indirecte afname van de buffercapaciteit (het neutralisatievermogen) van bodem of water. Op termijn resulteert dit proces in een daling van de zuurgraad. Hierdoor zullen soorten verdwijnen die voor verzuring gevoelig zijn, wat kan resulteren in een verandering van het habitattype en daarmee mogelijk het verdwijnen van (dier)soorten, zoals amfibieën en reptielen die voor hun voortplanting afhankelijk zijn van water.
Voor projecten nabij Natura 2000-gebieden is het noodzakelijk om inzicht te geven in het aspect stikstof. Ecofect berekent met behulp van de AERIUS calculator de eventuele depositie van stikstof op de omliggende natuurgebieden voor uw project. Met een uitkomst van 0,00 mol/ha/jr gebruikt u de opgestelde rapportage en de resultaten van de uitgevoerde berekening om bij de betreffende vergunningverlener aan te tonen dat uw project geen vergunningsplicht heeft.
Blijkt de depositie hoger te zijn dan 0,00 mol/ha/j? Dan kunnen wij voor u de mogelijkheden in kaart brengen om vervolgens u te adviseren dan wel te begeleiden met de vergunningsaanvraag.
Het reactieve stikstof wordt schadelijk als er te veel van is. Sinds het midden van de vorige eeuw heeft de mens gezorgd voor een verdubbeling van de hoeveelheid reactieve stikstof in het milieu. Vooral het verkeer en de industrie zorgen voor uitstoot van stikstofoxiden. Ammoniak komt voornamelijk vrij door mest.
Als er te veel reactieve stikstof in de natuur komt, verzuurt de bodem. Daar kunnen bepaalde planten niet tegen en die sterven af. Ook is het zo dat zeldzamere plantsoorten, zoals heide, het moeilijk krijgen. Hierdoor ontstaat een monocultuur aan planten. Te veel van hetzelfde dus. Sommige natuurgebieden kunnen daardoor compleet veranderen. Want met de zeldzame planten, verdwijnen ook dieren die daarvan leven, zoals bijen en insecten, die op hun beurt weer belangrijk zijn voor de bestuiving van onze gewassen en onze voedselproductie.
Te veel reactieve stikstof heeft ook een nadelige invloed op onze gezondheid via de verontreiniging van de lucht en het grond-, oppervlakte- en drinkwater. Ammoniak en stikstofoxide reageren in de lucht en vormen fijnstof. Bovendien draagt stikstofdioxide bij aan de vorming van ozon, een schadelijk bestanddeel van luchtverontreiniging. Zowel fijnstof als ozon vergroot de kans op luchtwegaandoeningen.
Voor onze natuur, gezondheid en voedselproductie moet de hoeveelheid stikstof daarom omlaag. In Nederland zijn daarom, net als in vrijwel alle andere Europese landen, natuurgebieden aangewezen die we willen beschermen. Voor die ruim 160 zogeheten Natura 2000-gebieden is afgesproken dat er een maximale hoeveelheid stikstof mag neerslaan. Daar gaan we (nog steeds) dik overheen.
Stikstof (N2) is een kleur- en reukloos gas dat overal om ons heen is. Ongeveer 78% van alle lucht bestaat uit stikstof. Stikstof is van zichzelf niet schadelijk voor mens en milieu. Maar er zijn ook verbindingen van stikstof in de lucht die wel schadelijk kunnen zijn voor mens en milieu. Dit zijn stikstofoxiden (NOx, een verbinding van stikstof en zuurstof) en ammoniak (NH3, een verbinding van stikstof en waterstof). De hoeveelheid stikstofoxiden en ammoniak in de lucht heet de concentratie.
Stikstofoxiden (NOx) komen vooral in de lucht terecht door uitlaatgassen van het verkeer en de uitstoot van industrie.
Ammoniak (NH3) komt met name van dieren in de veeteelt. Een klein deel komt uit overige bronnen zoals industrie, de bouw en het verkeer. Boeren gebruiken mest van dieren en kunstmest om hun land te bemesten. Een deel van die mest verdampt als ammoniak en komt zo in de lucht.
vraag vrijblijvend een offerte aan
